Daar komt de schutterij, met vaandels en met pluimen.
Zij lopen in de rij, zij kauwen op d'r pruimen.
Wat zijn ze in hun sas!
't Is of hun neuzen krullen!
Zij lopen in de pas, als zoete lieve knullen.
Daar komen de schutters, zij lopen zich lam,
De mannetjes-putters van Rotterdam,
O wat een geschitter! Wat maken ze lef,
Dat komt van de bitter,
En 't plichtsbesef!
Een schutter is een klant, die niemendal kan bommen:
"Durf jij", vraagt de sergeant, "hier zonder schoenen kommen?"
Dan antwoord hij beleefd:
"Sergeant, ben jij bekrompen!
Als ik geen schoenen heeft, dan schutter ik op klompen!"
Daar komen de schutters …
De schutter is het beeld, der Nederlandse natie.
Maar als 'm dat verveelt, dan merk je 't aan z'n facie.
Nooit heeft ie bloed vermorst,
Liefst staat hij naast zijn wapen,
Voor Vaderland en vorst, een uur of drie te gapen!
Daar komen de schutters …
J.H. Speenhoff
