Er is geen huis op aarde of ieder heeft zijn kruis
Maar wie denkt er aan kruizen van ’t lieve ouderhuis
De beelden uit ’t verleden, ze zweven nog steeds rond
En to-v’ ren voor onz’ ogen, al ’t liefs dat men daar vond
Thuis, heerlijk ouderhuis, geen trots paleis kan ’t halen
Bij ’t heerlijk ouderhuis
Dat huis weet te verhalen van zorgeloze jeugd
Van dierb’re zorg der ouders, van ’n leven vol van vreugd
Het klinkt ons nog in d’ oren, ’t gekweel van ’t voog-lenlied
Wat later mocht bekoren, klinkt toch zo heerlijk niet
O, heerlijk ouderhuis, geen trots paleis kan ’t halen
Bij ’t heerlijk ouderhuis
