’t Zelfde doel deed tot elkaar ons komen
Als trouwe vrienden in vreugd’ en nood
Menig bergtop hebben wij genomen
Al was ’t een spel vaak van leven en dood
Maar de grootste moeite vindt beloning
De strijd op ’t pad langs de steile wand
Voelt men op de hoogste top zich koning
Ziet in de diepte het lichtende land
Wij kameraden der bergen
Kijken diep onder ons neer
Leven op zonnige hoogten
Voelen ons thuis in die sfeer
Daar is geen weg die ons aarzelen deed
Daar is geen kloof ons te diep of te breed
Wij kameraden der bergen
Staan steeds tot alles gereed
Wij kameraden der bergen
Staan steeds tot alles gereed
Wie in ’t dal een meisje weet te noemen
Dat steeds weer opnieuw zijn oog verrukt
Brengt hij niet als hulde haar de bloemen
Hoog op de zonnige bergen geplukt
En al schijnt hem ook in haar nabijheid
De wereld zorgloos, de wereld schoon
Toch weer zoekt hij straks met zijn kornuiten
Naar de hoge toppen, naar aderlaarswoon
Wij kameraden der bergen
Kijken diep onder ons neer
Leven op zonnige hoogten
Voelen ons thuis in die sfeer
Daar is geen weg die ons aarzelen deed
Daar is geen kloof ons te diep of te breed
Wij kameraden der bergen
Staan steeds tot alles gereed
Wij kameraden der bergen
Staan steeds tot alles gereed
Tekst: D. Tomkins
