Ghegroet so si di maghet soet
Daer God uit nam vleesch ende bloet
Al op den dagh van heden
Si heeft ghebaert een kindekijn
Al sonder wee of sonder pijn
Dat teder was van leden
Si leid hem in een cribbekijn
Men sach sijn naekte ribbekijn
Dat dexel was zeer dunne
Van koude weend’ ’t kindekijn
Doe sprak die lieve moeder sijn
Nu sus, wel lieve mijne
Een os end’ oec een eselijn
Verwarmden ’t kind die leden sijn
Die an der cribbe stonden
Het was daer cout in ’t huiselijn
Daer was noch roc noch hemdekijn
In doexkens werd ‘t gewonden
Melodie: M. Monnikendam
