De taak van de zon, die reeds heel vroeg begon,
Is volbracht en stil nadert de nacht,
De mensen zijn moe van het daag'lijks gedoe
En ze zoeken in slaap nieuwe kracht.
Slaap zacht en vergeet dat langs doornen het levenspad gaat.
En droom van een reis naar het aards paradijs,
Waar geen angst voor de toekomst bestaat.
Daar zie ik een land, een breed strand en de zee,
Op de golvende baren een zwaan.
Die neemt dan mijn wens op zijn vleugels graag mee,
Naar het land waar ik altijd van droom.
Slaap zacht en vergeet dat langs doornen het levenspad gaat.
En droom van een reis naar het aards paradijs,
Waar geen angst voor de toekomst bestaat.
Heel vaak in de nacht, bij het licht van de maan.
En de sterren, zij pinkelen zacht.
Zij houden de wacht over U, over mij,
En het land, waar ik altijd van droom.
Slaap zacht en vergeet dat langs doornen het levenspad gaat.
En droom van een reis naar het aards paradijs,
Waar geen angst voor de toekomst bestaat.
