Zie, de sneeuw zo zacht en zuiver, tintelt als kristal
En het is zo blank en vredig, hier en overal
En hoe klinkt zo wijd en helder ieder, ieder fijn gerucht
Ergens beiert er een kloksken, in een ver gehucht
Al de grote stille bomen, beuk en eik en els
Dragen om hun hoge leden, elk een witte pels
Door de boslaan gaan mijn voeten, o-zo, o-zo blood’en zacht
Is het niet om voor te knielen, deze stille pracht!
W. de Wijk / A. van Zeilen
