Wild en woest en ledig was het ruwe veen,
Slechts de heide vlocht er kransen overheen.
Boog zich over d'oevers van de bruine plas,
En verborg de diepte van het zwart moeras.
En verborg de diepte van het zwart moeras.
Ziet, daar nad'ren mannen met een ijz'ren wil,
Aan de zoom dier poelen staan zij peinzend stil.
Broeders, op ten strijde, op, de band geslaakt,
Die de schatten kluistert door 't moeras bewaakt.
Die de schatten kluistert door 't moeras bewaakt!
Ja, zij hebben moedig d'eed'le strijd volbracht,
En een schat verworven voor het nageslacht.
Hunne namen blinken, met ondoofb're glans.
En wij vlechten juichend hun een heidekrans.
En wij vlechten juichend hun een heidekrans.
