Hoe ver en hoe vrij is het veen en de hei
Waar de berk en de lijsterbes groeit
Waar plaggenhut rijst, door de hemel omlijst
En zo lieflijk de erica bloeit
Daar, daar zijn we thuis
Mijn verlangen trekt immer daarheen
‘k Vind nergens een oord dat mijn hart zo bekoort
Als die plek, waar ik woon in het veen
Hoe heerlijk en schoon is de plek waar ik woon
Geen schijn die de geest er verkilt
Ja, veen is wel grauw en het leven er rauw
Maar de harten zijn vriend’lijk en mild
Daar, daar zijn we thuis ...
Geen plekje op aard is zoveel voor mij waard
Als dat plekje vol eenvoud en rust
En al is voor het brood, ook de inspanning groot
‘k Ben tevreden en werk steeds met lust
Daar, daar zijn we thuis ...
