Het viel eens hemels douwe
Al in een maechdekijn
’t En was nije beter vrouwe
Dat dede dat kindekijn
Dat van haer wert gheboren
Ende al bleef maghet fijn
O maghet uytvercoren
Lof moet u altoos zijn
Die maghet ghinc met kinde
Geen swaerheit ’n ginc haer an
Als Joseph dat versinde
Die goede rechtveerdighe man
Hi dacht: Ic wil se laten
Ic ’n ben die vader niet
Ende trecken mijnder straten
Eer mi meer scanden gheschiet
Al van des hemels throne
Sprac hem die enghel an:
O Joseph, Davids sone
O, weerde salighe man
Blijft alle beyde te gader
’t Is boven-natueren cracht
Dat God, almachtich vader
In haer dus heeft ghewracht
Corts derna is comen
Een keyserlijck ghebot
Dat, niemant uitghenomen
Hi ’n quame sonder spot
Vandaer hi waer gheboren
Ende brachte sijn tribuyt
Dat deze men daer hooren
Ende roepen overluyt
Maria, ende Joseph mede
Quamen te Bethlehem waert
Want dat was Josephs stede
Als ons de scriftuere verclaert
Si en mochten nieuwers inne
Men wijsde se altoos voort
Die hemelsche coninghinne
En was daer nooit ghehoort
Int velt hebben si vonden
Een huis, seer dinne ghedaect
Binnen so corten stonden
Hebben si daer logys ghemaect
Daer wert die maghet moeder
Al sonder wee of pijn
Van ’s menschen sone en broeder
Hoe mocht hi ons nader sijn
Uyt moederliker minnen
Leyde si hem op haren schoot
Haer herte verblide van binnen
Dat dede sijn mondekijn root
Si custen aan sijn wanghen
Si suchte menichfout
Dat hi quam sijn ghevangen
Verlossen jonc ende out
Tekst en melodie uit de 15de eeuw
