Ik hoorde dees dagen een magetje klagen
Wat moet ik, wat moet ik verdragen
Die mij placht te beminnen is veranderd van zinnen
Dat minnen, dat minnen van binnen
Wat kan er mij baten zijn vriendelijk praten
Nu ben ik, nu ben ik verlaten
Door spreken en smeken is de liefde ontsteken
'k Ben bijna, 'k ben bijna bezweken
Hij was er verheven, hij wou er mij geven
Zij trouwtje, zijn trouwtje verheven
Door kwelen en spelen en fluiten en veêlen
Hij mijn hertje, mijn hertje kwam stelen
Ik placht er om te lachen, nu vind ik mijn nachten
In tranen, in tranen en klachten
Mijn vreugd en genuchten gaat nu van mij vluchten
Veranderd, veranderd in zuchten
Tekst uit Thirsis minnewit, 1726
Melodie uit Sweers Innerlijke zieltochten, 17de eeuw
