Een klokje dat klingelt van verre
In tonen als zilver zo klaar
En duizenden tint’lende sterren
Die luist’ren nieuwsgierig ernaar
Wel horen ze dikwijls het luiden
Maar nooit zo lieflijk en zacht
’t Moet wel iets bijzonders beduiden
Dat kling’lende klokje vannacht
Het klingelt maar aldoor van verre
En klinkt ook de kinderen toe
Hoe tink’len hun oogjes als sterren
Zij worden ’t luist’ren niet moe
Want klinkt het zo over de landen
Zij weten wel wat het beduidt
Dan vouwen zij biddend de handen
Want, immers, het kerstklokje luidt
Tekst: H.W. van de Mey & H.J. Hofland/ Melodie: A. Jansen
