Wel wet van oês land, ’t aole Drentse land?
In de vrömde is ’t land van de heide
Maor wel dat land kent zó as wy het kent
Wet van moaland met weeld’rige weide
Jao oês land is niet groot en niet machtig en riek
Nooit zuuw beter op aarde begaeren
Dat land met de raand van veen um het zand
’t Aole Drente, wy holt het in aeren

Men sprek van oês land, ’t aole Drentse land
As ’n landtien van strubben en stroeken
Maor wel dat land kent, zó as wy het kent
Zöt de ieken de wolkenvlocht stoeken
Woor het zaod op de nes is îên zêê in de wind
Zuuw ooit vrediger woonstee begaeren
Dat land met de raand van veen um het zand
’t Aole Drente, wy holt het in aeren

Die raand van veen um het dorre zand
Mûûk allang jao oês volk tot een goorde
En bossen en bouw en het geile grûûn
Bluit, woor eertiedig ’t heideveld zoorde
Moar al kwam al dat aole knaphandig an kant
Nog is ’t naoberschap stark en in aeren
Dat land met de raand van veen um het zand
’t Drentse land, nooit zuuw ’n aner begaeren

Voor het eerst gezongen bij de oprichting van het Drents genootschap
op 12 maart 1947 in de Statenzaal van het provinciehuis te Assen
Tekst Dr. J. Naarding / melodie: A.I. Brouwer-Prakke